مواد تشکیل دهنده فیلم :
اکثر موادی که در فینیش چرم به کار می روند قابلیت های فوق را ندارند. بعضی از آنها براقیت خوب اما چسبندگی ضعیف دارند. بعضی دارای براقیت و چسبندگی خوب هستند اما توانایی حفظ پلاستیزایزرها را ندارندو… . از این رو برای رسیدن به نتیجه دلخواه باید دو یا چند نوع از این مواد انتخاب شوند و باهم برای این منظور مصرف شوند و یا مواد مناسب دیگری به عنوان مواد کمکی به آنها اضافه شود .

کازئین، شلاکو انواع رزین های آکریلیک و متاکریلیک، رزین های وینیلی، پلی اورتان ونیتروسلولز از مهمترین مواد تشکیل دهنده فیلم هستند.
مواد کمکی چرمسازی:
امروزه برای افزایش کیفیت چرم، از سوکینگ تا پایان فینیش، از انواع مختلف مواد شیمیایی کمکی استفاده می شود. اضافه براین بسیاری از مواد شیمیایی چرم سازی قدیمی، امروزه با مواد شیمیایی جدید و سنتیک که از کیفیت بالایی برخوردارند، جایگزین شده اند. امروزه تمیز دادن اختلاف بین ماده اصلی چرم سازی و ماده کمکی چرم سازی مشکل است.

۵-۲ موانع و محدودیت های تولید پوست و چرم

یکی از تولیدات مهم دامی ایران، پوست(چرم) می باشد که در حدود ۸۰ سال پیش، کشور شاهد تولد صنعت چرم به شکل مکانیزه بود.فرهنگ مصرف، فنآوری قدیمی تولید در کشور و ضرورت تأمین کفش و فرآورده های دیگر چرمی باعث علاقمندی بیشتر پیشه وران و صنعت تولید چرم سنگین(گاوی)در راستای تأمین ماده اولیه خود یعنی پوست خام، در پاره ای موارد دچار کمبود شده و اقدام به واردات پوست و همچنین چرم ساخته شده گاوی نموده است. لیکن پوست گوسفندی به دلایل استقبال کمتر مصرف کنندگان، عدم فن آوری به روز جهت فرآوری آن و نیز اغوا کننده بودن حجم ارز ناشی از صادرات این کالا، غالباً به شکل سالامبور از مرزهای کشور خارج شده است. همین امر خود باعث بالا رفتن قیمت سالامبور مورد مصرف کارخانجات داخلی شده، که نتیجه آن بالا رفتن قیمت تمام شده چرم گوسفندی و عدم استقبال مصرف کنندگان از مصنوعات این نوع چرم شده است. این در شرایطی است که تنها ۱۵ درصد از چرخه کاری تولید پوست تا چرم را تولید سالامبورتشکیل می دهد و اقتصاد ایران از اخذ ۸۵ درصد ارزش افزوده مابقی آن محروم می ماند. آمار موجود نشان می دهد که ظرفیت اسمی صنعت تولید چرم ایران بیش از مقدار پوست استحصالی می باشد(انصاری، ۱۳۸۷).
۱-۵-۲ مسائل صنفی و تشکیلاتی
نبود تشکیلات منسجم تصمیم گیرنده و عدم وجود متولی مستقل و هدایت کننده،  نبود هماهنگ کننده بین مراکز تحقیقاتی، اجرایی، ترویجی و آموزشی، عدم وجود تشکیلات صنفی و نداشتن اتحادیه و تعاونی های دامداری مختصص پرورش دهندگان دام و عدم وجود ارتباط تنگاتنگ بین تولید کنندگان و مصرف کنندگان از مهمترین مسائل و مشکلات جدی صنفی و تشکیلاتی  در پروسه تولید پوست و چرم در کشور به حساب می آید.
۲-۵-۲ مسائل آموزشی
شاید بتوان نارسایی های آموزشی را جدی ترین مانع ارتقاء کیفیت در تولید پوست دانست. این نارسایی را می توان در چند بخش مختلف بدین شرح دسته بندی کرد:

• • عدم کفایت آموزش مناسب بهره برداران،

• • کم سواد و بی سواد بودن پرورش دهندگان دام،

• • پایین بودن سطح دانش و آموزش واسطه های خرید، بهره وران و نساجان محلی،

• • پایین بودن سطح مهارت و مدیریت نیروی انسانی،

• • ناکافی بودن مطالعات و آموزش در زمینه پوست و چرم دامی به دلیل نبود واحدهای آموزشی چه در گروه های علوم دامی و چه گروه های تخصصی در دانشگاههای کشور.

۳-۵-۲ آلودگی به انواع بیماری های مسری و انگلی
عوامل عمده بروز اینگونه بیماری های دامی به عنوان منشا جدی بی کیفیت بودن پوست درگام اول این موارد هستند:

• • کمبود پرسنل دامپزشکی و خدمات رسانی ناکافی دامپزشکی و بهداشتی

• • شیوع بیماریهای مهم و همه گیر دامی بخصوص در مناطق دور افتاده

• • کمبود اعتبارات دارویی

• • عدم توان سم پاشی جایگاه ها توسط دامداران

• • عدم وجود اطلاعات و دانش کافی دام داران درمبارزه با بیماری ها و انگل ها

• • کمبود تاسیسات جانبی در مراکز تولید دام

• • کمبود جایگاه مناسب و بهداشتی جمع آوری پوست

۴- ۵-۲ ضایعات در مراحل مختلف فراوری پوست
این دسته از ضایعات و عوامل بروز ضایعات در این مراحل عبارتند از:

• • پوست کنی نامناسب ،

• • عدم سورت و درجه بندی پوست در زمان استحصال،

• • مکانیزه نبودن برداشت پوست،

• • نبود ماشین متناسب پوست کنی،

• • آلوده شدن و یا آلوده کردن پوست،

• • مکان های نامناسب نگه داری پوست جدا شده،

• • نفوذ حشرات و انگل ها به انبار و محموله های پوست،

• • تغییر در رطوبت پوست و در نتیجه ایجاد نوسان وزن در زمان خرید و فروش،

• • عدم نگهداری مناسب پوست،

• • افزایش عمدی رطوبت پوست و بروز تغییر رنگ در اثر رشد قارچ ها افزایش مدت نگهداری و آلودگی پوست،

• • عدم تصفیه پساب کارخانجات و بوجود آمدن مشکلات زیست محیطی متعدد،