همچنین مطالعه Khayat و همکاران در سال ۲۰۰۷ که نتیجه گرفتند که ۲ سال بعد از بارگذاری میزان بقا و موفقیت ایمپلنت های متقارب چند رزوه ای که به شیوه non-submerged جایگذاری شده بودند برابر بوده و یا برتری داشت بر ایمپلنت های با دیواره موازی تک رزوه ای. (۲۷)
بنابراین به نظر می رسد کمیت و کیفیت رزوه های ایمپلنت نقش مهم تری داشته و می تواند سایر عوامل موثر را تحت الشعاع قرار دهد که این مطلب جای تحقیق و بررسی بیشتر دارد.
همان طور که در جدول شماره ۶ مشاهده می شود میانگین تحلیل استخوان در فک بالا (۰٫۶۱) mm±۰٫۸۶و در فک پایین (۰٫۴۵) mm ±۰٫۷۲می باشد که نشان دهنده تحلیل بیشتر استخوان در فک بالا می باشد. البته این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود P=0.46)).
هم چنین میانگین عمق پاکت در فک بالا (۰٫۴۰) mm± ۲٫۶۴ است ،که بیشتر از فک پایین mm (0.46) ۲٫۳۶ ±می باشد،که این میزان تفاوت نیز معنی دار نیست P=(0.09).
باتوجه به نتایج ذکر شده، مشخص می شود که بطورکلی در فک پایین نسبت به فک بالا ،نتایج بهتری بدست آمده است،اما با توجه به P=0.46برای تحلیل استخوان و P=0.09 برای عمق پاکت ،این میزان اختلاف معنی دار نبوده است .علت بیشتر بودن تحلیل استخوان در فک بالا کم بودن تراکم و کیفیت استخوان فک بالا در مقایسه با فک پایین می باشد. این نتیجه با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه مطابقت دارد از جمله:
-Khayat و همکاران در سال ۲۰۰۷ در مطالعه خود نتیجه گرفتند که : موفقیت ایمپلنت ها در فک بالا ۹۸٫۶% و در فک پایین ۹۸٫۸% بود ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود.(۲۷)
-Cochran در مطالعه خود در سال ۱۹۹۹عنوان کرد که: بطورکلی ایمپلنت های جایگذاری شده در مندیبل بطور قابل توجهی میزان موفقیت بالاتری نسبت به ایمپلنت های ماگزیلا دارند.(۳۵)
از جمله محدودیت های مطالعه حاضر کم بودن نسبی نمونه ها و کوتاه بودن زمان فالوآپ می باشد.
فصل ششم
نتیجه گیری
و پیشنهادات
نتیجه گیری:
بر اساس این مطالعه میزان تحلیل استخوان بعد از گذشت شش ماه از بارگذاری در ایمپلنت های استوانه ای اندکی بیشتر از ایمپلنت های مخروطی بود ، ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. از نظر سایر فاکتور های کلینیکی ، میزان عمق پاکت و درصد BOP نیز در گروه ایمپلنت های استوانه ای کمی بیشتر از گروه مخروطی بود ولی این میزان نیز از لحاظ آماری معنی دار نبود.
میزان تحلیل استخوان و عمق پاکت در فک بالا کمی بیشتر از فک پایین بود ولی تفاوت معنی داری بین دو فک وجود نداشت.
پیشنهادات:
۱-بررسی میزان تحلیل استخوان در گروه هایی با فراوانی بیشتر.
۲-بررسی میزان تحلیل استخوان در دوره های زمانی طولانی تر.
۳-بررسی میزان تحلیل استخوان در سایر سیستم های ایمپلنت.
۴-استفاده از سایر شاخص ها در بررسی پارامترهای کلینیکی.
۵-تهیه کلیشه های رادیوگرافیکی دقیق از بیماران در زمان کاشت ایمپلنت و هم چنین در کنترل های سالیانه.
۶-توجه بیشتر به رعایت بهداشت توسط بیماران.
Abstract
بررسی میزان تحلیل استخوان کرستال در اطراف ایمپلنت های استوانه ای در مقایسه با ایمپلنت های مخروطی بعد از گذشت ۶ ماه از بارگذاری۱